Bir kedinin ağzından günlük

Nasıl doğdum nasıl büyüdüm kimle büyüdüm beni kim büyüttü ? Hayatta hep bu soru işaretleriyle yaşadım.Ne bir evim ne bir ailem oldu.Annem beni 2.bucuk yasımdayken bıraktı.İnanılmaz ama ailemden ayrıldıktan 4 ay sonra koskocaman sarman pofuduk bir kedi olmuştum.Sokakta görenlerin hepsi beni sever ve okşarlardı.İşte günlerden birgün ailemi düşünürken aklıma cok iyi bir fikir geldi.Kendime yeni aileler bulabilirdim.Başladım yolda yürümeye.Birden karşımda o bütün şehri seslerle kaplayan bir araba gördüm.Önümden o kadar hızla geçmiştiki çok korkmuştum.Bunaltıcı motor sesleri.Bir insanı bunalttığı kadar hayvanlarıda bunaltıyor oysaki.Kendimi ufacıkken bulmuştum.Daha minnacıkken ve annemin memesindeyken gitmişti annem.Geceleri hep yıldızlar cıkar.Ve o yıldızlar bana gülümser.Benide alıp harika bir masal yolculuguna cıkarız.Ama onunda bir sonu vardı hep..Hep birisi gelir ve bitirir o güzel hayali.Oysaki o hayalden hiç çıkmak istemeyiz.Ama hep bir bozan olur.Ben daha 1 aylıkken minnacıktım.Ama hayalgücüm iyi çalışıyordu.Hep bir tahtadan yapılmıs ev hayal ederdim.O evin icinde annem ben ve kardeslerim mutlu mesut yasardık.Arada sırada yağmur yağardı ama çatılarımızdan..Olsun hinede bu küçücük tahta evde yaşamak ne kadar isterdim bir bilseniz ??..


İçinden sular taşmış kücücük bir tahta ev.İnsanların gelip bozamadığı küçücük minyon bir ev.Çatısı onarılmamış bir tahta ev.Yağmur günleri hep su altında kalan tahta ev.Karda buz kesen iglo evi gibi sıcacık bir yuva yaratabilirdik o tahta evle.ßelki kimse beyenmezdi ama ben annem kardeşlerim begenirdik o ufak tahta evi.Köpekler gelip bozmaya çalışırdı ama annem o küçük bedeniyle tıslayarak bizi köpekten korurdu.Biz aç kalmazdık ama annem bizim için aç kalırdı.Çünkü onu birisinden mama alırken gördüm.O mamayı ağzına aldı ve benim önüme koydu kardeşlerimide ufak bir sesle yanıma çağırdı.Hep bir ağızdan saldırdık yemeğe.Annem bizim aç olmadıgımızı görünce o kadar mutlu olduki aklında kendisinin açlıgı felan kalmadı.İşte o gün annemi kaybedebilirdim.2005 in o karlı günü.Resmen bir kabus gibiydi o gün.Annem yerde yarı baygın sekilde yatıyordu.Belliki çok açtı.Ben hemen dışarı fırladım.Dışarısı o kadar soğuktuki donmuştum.O küçücük cüssem bu koskocaman problemi kaldırmıştı.Anneme bir et parçası bulmustum ve vermistim.Annem o et parçasını büyük bir iştahla yemişti.İşte o an çok mutluydum.Annem bir güneşli günde dışarı çıktı.Hine bize yemek bulacaktır dedik.Ama saat gece oldu.Annem hala girmedi o küçük tahta evin kapısından içeri.ßekleye bekleye gözlerim yollarda kaldı.Ama annem yoktu.Biz artık 2 bucuk aylıktık.Ben ufaktım . Ama artık kendi başımın çaresine bakmam gerektiğini biliyordum.Mecburen kardeşlerime veda edip sokağa attım kendimi.Arkama dönüp baktım bazen güldüğümüz bazen ağladığımız o küçük tahta eve.Gitmeliydim ve gidiyordum.Keşke herşey eskiye dönseydi.Annem hine benimle olsaydı.Ama bunun mümkünatı yoktu.Kendime sıcacık bir yuva bulana kadar sokakta kalacaktım.


Günlerden bir gün ben kendimi bir veteriner kliniğinde buldum.Kimse yoktu..Ama karşımda yaşlımı yaşlı bir dede vardı.Benim uyandığımı görünce hemen veterineri çağırdı.O yaşlı dede sanki beni çok eskiden beri tanıyormuş gibi beni sahiplenmişti.Sanırım kendime sıcacık bir yuva bulmuştum.Günler geçti.O dedenin evinde kaldım.Büyüdüm koskocaman bir kedi oldum.Üstelik yavruladım.6 tane yavrum vardı.Annemi hatırladım.Bizde 6 kardeştik.O küçük tahta evi hatırladım hep su geçiren soğuğu içeriye alan O küçücük tahta evi.Hep böyle olsaydı keşke hayaller yeniden o tahta eve dönsem.Annem beni sevse suratımı yalasa...İşte dediğim gibi bir hayal kuruyorsun ama hep biri bozuyor.


Günlerden bir gün eski tahta evimize gitmek kafama esti.Tahta evin içine girdim.Kimsecikler yoktu.Ama o da ne ? Orada birisinin cesedi vardı.Hemen yanına gittim.Ceset annemin cesediydi.Burnundan kan gelmişti.Ve gözleri açıktı.Dili dışarıya doğru sarkmıştı.Annem annem diye miyavladım.Haykırdım..O benim annemdi diye haykırdım.Annemin o cansız bedeniyle karşılaşmak bana bir darbe gibi vurmustu.Geleceğim nasıl olacaktı acaba? Yaşayıp hep beraber göreceğiz.